علمی آموزشی عبدالحسین زنده بودی

آمار مطالب

کل مطالب : 109
کل نظرات : 38

آمار کاربران

افراد آنلاین : 1
تعداد اعضا : 21

کاربران آنلاین


آمار بازدید

بازدید امروز :
باردید دیروز :
بازدید هفته :
بازدید ماه :
بازدید سال :
بازدید کلی :

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان علمی آموزشی و آدرس game6.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.







نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

آمار وب سایت:  

بازدید امروز :
بازدید دیروز :
بازدید هفته :
بازدید ماه :
بازدید کل :
تعداد مطالب : 109
تعداد نظرات : 38
تعداد آنلاین : 1


Alternative content


تبلیغات
<-Text2->
نویسنده : عبدالحسین زنده بودی
تاریخ : پنج شنبه 3 بهمن 1392
نظرات
فاهیم ارزشیابی: ارزشیابی آخرین مرحله از فرایند تدریس است. در ارزشیابی معلم، با استفاده از روش ها و فنون مختلفی میزان یادگیری فراگیران مورد سنجش قرا می دهد و میزان دستیابی آنها را به هدف های آموزشی که از قبل تعیین شده، مشخص می کند. البته در ارزشیابی نه تنها فراگیران مورد ارزیابی قرار می گیرند بلکه معلم نیز میزان موفقیت خود را در پیاده کردن مراحل مختلف طرح درس خود مورد بررسی قرار می دهد. با بررسی این گونه ی فعالیت فراگیران، معلم می تواند طرح درس خود و مراحل اجرای آن را مورد مطالعه توجه قرار گیرد و اشکالات کار تشخیص داده می شود و شیوه های رفع آن کشف می گردد. در واقع ارزشیابی با تقسیم هایی که دارد هدف های مختلفی را شامل می شود اما قبل از آنکه تقسیمات ارزشیابی ذکر شود تفاوت ارزشیابی با برخی از مفاهیم ماقبل آن را که شرایط آن را به وجود می آورند بیان شود: 1- اندازه گیری measuretement : یعنی که یک فرد یا یک شیء به چه مقداری از یک خاصیت را داراست و مشخص است که صرفاً به صورت کمی و عددی تعیین می شود. مثلاً قد علی 180 سانتیمتر است. خاصیت بلندی را به سانتیمتر بیان کرد. 2- آزمون testing : ابزار یا شیوه ی منظمی است که برای اندازه گیری نوعی از رفتار استفاده می شود را آزمون می گویند. و کاربرد آن برای اندازه گیری صفات روانی مانند هوش، استعداد، خلاقیت و یادگیری است. و برای این منظور باید به صورت غیر مستقیم اقدام کرد؛ چرا که امکان دسترسی مستقیم به هوش یا خلاقیت هیچ فردی ممکن نیست. بلکه این ابزارها هستند که میزان این صفت ها را معین می کنند. 3- سنجش evalesation : استفاده از آزمون را آزمودن می گویند اما سنجش زمانی صورت می گیرد اندازه گیری به جای آزمون یا علاوه بر آن، وسایل دیگری به کار می روند اطلاق می شود. بنابراین سنجش (ارزشیابی) نوعی اندازه گیری است که مفهوم وسیع تری از آزمودن دارد. در تعریفی دیگر از ارزشیابی: فرایندی منظم برای تعیین و تشخیص میزان پیشرفت فراگیران در رسیدن به هدف های آموزشی است. (محمد حسن زمان پور، 2005) بیان شد. ارزشیابی توصیفی Descriptive evaluation : شیوه و فرایندی به جز آزمون های قلم – کاغذی سرو که تعیین کننده میزان محقق شدن اهداف حیطه های نگرشی و روانی – حرکتی از قبل تعیین شده در تدریس هدف دار Objective instruction است. شیوه هایی مانند 1) آزمون های عملکردی که شامل آزمون کتبی عملکردی – آزمون شناسایی – آزمون انجام عملکرد در موقعیت شبیه سازی – نمونه کار – کار پوشه است، 2) روش سنجش مشاهده ای که شامل فهرست وارسی – مقیاس درجه بندی و واقعه نگاری، 3) شیوه های ویژه ی سنجش که شامل پرسش نامه های بسته پاسخ – پرسش نامه های باز پاسخ و روش تفکیک معنایی می باشد. یکی از شیوه های فرعی از سه شاخه اصلی فوق در ذیل به اشارت گذاشته می شود تا نخستین قسمت مقاله پایان یابد. - شیوه انجام عملکرد در موقعیت شبیه سازی (Simulateh portormance): یک موقعیت شبیه سازی شده یا مصنوعی است که فراگیر باید همان اعمال و رفتار واقعی را به نمایش گذارد در واقع بروز موارد یاد گرفته شده (عملکرد) همانند رانندگی در دستگاه های رایانه ای و یا نمایشی از خرید که فراگیر باید به مغازه برود و با پرداخت اسکناس و محاسبه جمع و تفریق مقدار پول باقی مانده را به درستی حساب کند و با خود برگشت دهد. - فهرست وارسی (Cheklist): یک شیوه ی منظم است برای گزارش قضاوت مشاهده گر (معلم) از رفتار فراگیر که تعیین کننده عملکرد فرد در مقایسه با ویژگی مورد نظر است.که همان چک لیست متداول در کلاس هاست. روش تفکیک معنایی (forced-choice questionries): از روش های مهم نگرش سنجی است که شامل تعدادی صفت متضاد همانند خوب – بد و زشت – زیبا و یا عاقل – ابله و ... است که هر صفت یک پوستار هفت بخشی را شامل می شود. * جهت مطالعه بیشتر از خوانندگان دعوت می شود تا کتاب اندازه گیری، سنجش و ارزشیابی دکتر علی اکبر سیف 1382 را مورد مطالعه قرار دهند. رابطه ی ارزشیابی با تدریس: اگر تدریسی هدفمند باشد و با توجه به طرح درس Plan teach ارائه گردد و نقش ارزشیابی آغازین و ارزشیابی تکوینی به درستی انجام گیرد و یا تکالیف مورد نظر معلم بر حسب مهارت های آموخته شده باشد و رسیدن به اهداف آموزشی در ارزشیابی پایانی نمایان باشد، در این فرایند تدریس همراه و همگام با ارزشیابی باشد و باعث تقویت ارزشیابی مستمر گردد و در انجام ارزشیابی مستمر موارد اشکال رفع گردد، آن گاه شاهد و ناظر خواهیم بود که قصه ی شب امتحان به پایان رسیده است ولی وقتی داستان تدریس و ماجرای ارزشیابی پایان ترم دو سر یک طناب بزرگی به نام سال تحصیلی هستند نمی توان انتظار داشت که کامیابی در ارزشیابی توصیفی حاصل شود. ارزشیابی بخشی از تدریس است نه جزیی جداگانه از آن و این مهم ترین تغییر نگرشی است که باید در معلمین حاصل گردد تا پذیرای ارزشیابی توصیفی باشند. مقایسه فعالیت آموزگاران در ارزشیابی توصیفی و کمی: ارزشیابی دو نوبته شامل طرح سئوال در طی دو نوبت سال بوده که معلم به طور کامل حدود 2 یا 3 هفته با آن در طول سال دست و پنجه نرم می کرد و پرس کاری ارزشیابی به طور منظم را تحمل می کرد. البته بودند معلمینی که چندین نوبت در طول سال این آزمون ها را برگزار می کردند. (که معمولاً جزء مخالفان طرح توصیفی محسوب نمی شوند) و یا حداکثر 11 لیست معلم با قلم مشکی بدون قلم خوردگی پر می شد و پرونده ی هر یک از نوبت ها در سال تحصیلی را بسته شود؛ تازه نمره ی مستمر لیست معلم را بعد از برگزاری آزمون هر نوبت و ورود نمره ی پایانی در لیست نوشته می شد. آموزگاران برای درس هدیه های آسمانی امتحان شفاهی و یا بعضاً کتبی در نظر می گیرند به جای پر کردن چک لیست ساده ی آموزشی که در طی هر نوبت تنها 5 بار باید مورد سنجش قرار گیرد. اما در ارزشیابی توصیفی تهیه پوشه کار دانش آموزان، برگزاری جلسات منظم با اولیا و بررسی این فعالیت ها، پرهیز از اضطراب امتحانات فعالیت های زیادی است که باید انجام گیرد تازه نگارش دفتر ثبت شاخص ها از مهم ترین دغدغه های آموزگاران است. دلایل مخالفت: - از مهم ترین دلایل مخالفت، فعالیت های زیادی است که به ظاهر نمایان می شود. آموزگارانی که نقش فعالیت هایشان را در ارزشیابی دو نوبته شامل تکمیل چک لیست هدیه های آسمانی، چک لیست علوم و یا تهیه گزارش های مختلف روزمره را کم رنگ کرده اند در این ورطه گرفتار طوفان فعالیت می شوند. آن هایی که پایه های پایین تر را به خاطر اوراق امتحام کمتر بر می گزیدند حال در این ماجرا بیشترین دردسر را تحمل می کنند. ناآگاهی از فایده ها و ثمرات این طرح و توجیه اشتباه معلمین و دیدن ظاهر کار از جمله دلایل مخالفت است. آموزگاری که تفاوت پوشه کار با کاردستی را پیش خود یکسان می دارند و یا امکان انجام شدن چنین فعالیت ها در مدارس را غیر ممکن می داند چگونه می توان انتظار داشت تا حوصله کند و رغبت به خرج دهد تا فعالیت های شاگردان را به تفکیک نوع عمل طبقه بندی کند و نتیجه گیری که آیا به فلان مهارت رسیده است یا خیر. - کتب درسی حاضر از عوامل مهم مخالفت آموزگاران است. آن ها معتقدند که شاگردان همان منابع چند ساله ی مثلا ریاضی را می آموختند و امتحان می دادند دیگر چرا زور می کنند با شیوه ی جدید فهرست وارسی و یا واقعه نگاری مورد سنجش قرار گیرد. حجم کتب هم از دلایل دیگر مخالفت آموزگاران است که ترافیک زیادی به وجود می آورد. - رسانه ها از جمله عاملینی هستند که مخالفت خانواده هارا سبب می شوند. مجری معروف برنامه های کودک وقتی سراغ معدل بچه هایی را می گیرد که با برنامه تلفنی تماس می گیرند خود انگیزه ی مهمی است برای خانواده ها که آن ها هنوز به دنبال نمره ی 20 باشند. هنوز انتظار داشته باشند که نمرات 20 در کارنامه ی بچه هایشان رژه بروند. مادری هنگامی که کارنامه کودک کلاس دوم خود را گرفت رو به مدیر پرسید من از کجا بدانم درس پسرم چگونه بود؟ و مدیر دبستان سعی در تعریف آیتم های خیلی خوب که شامل 20-18 و خوب و ... کرد. رسانه ها هم باید همگان با آموزش و پرورش فرهنگ خانواده ها را نسبت به موضوع ارزشیابی تغییر دهند. نگرش جدایی درس از امتحان که عمده ترین مشکل در این زمین است. عادت به وضع موجود، حاضر به تغییر شیوه ی کاری خود نیستند. این دلیل در اکثر مشاغل صدق می کند و ضرب المثل معروف که «هر تغییری با مقاومت همراست» در این نکته هم صدق می کند. - تعداد زیاد شاگردان در یک کلاس؛ و یا چند پایه بودن در یک کلاس. راهکارها: به نظر نگارنده بهتر است با برپایی کلاس های ضمن خدمت اما این بار نه به صورت متداول آن که با نمره پایان پذیرد. جالب است برای آموزگارانی که در کلاس طرح ارزشیابی توصیفی حاضر می شوند در پایان امتحان کتبی انجام می شد بلکه با تهیه CD های آموزشی جهت تغییر نگرش اقدام گردد. هنگامی که شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور هدف آموزش در کشور را پرورش دانشمندان و عالمان آگاه به علم روز می داند آیا هنوز با تکیه بر محفوظات که از عیوب ارزشیابی کمی بوده حاصل می شود؟ آیا آموزگاری که با داشتن فلسفه پایدارگرایی خود حاضر به تغییر نیست، می تواند فرزندان ایران را به این هدف برساند؟ 1- در ابتدا با تهیه CD های کوتاه تصویری، نسبت به تغییر نگرش آموزگاران اقدام گردد. حتی در پایان به جای امتحان کتبی طرح شیوه ای برای ارزشیابی پایانی یا تکوینی ارائه گردد وطرح ابزارهایی جهت ارزشیابی توصیفی بیان کند،تا گواهی قبولی در آن دوره آموزشی صادر گردد. و طرح ابزارهایی جهت ارزشیابی توصیفی بیان کند،و تازه به خلاقیت ها امتیازات ویژهای تعلق گیرد. 2- برگزاری مسابقات بعد از آموزش در سطح مناطق و همراه با جوایز که نقش انگیزشی داشته باشد. البته بهتر است که این مسابقات به صورت گروهی باشد و جوایز آن هم همین طور تا آموزگاران خود با کار گروهی و مشکلات انجام آن در حین فعالیت آشنا شوند. 3- همکاری آموزش و پرورش و صدا و سیما جهت معرفی این طرح برای خانواده ها و یا حتی ساختن انیمیشن های جالب جهت معرفی فایده های این طرح. (همانند انیمیشن سیا ساکتی و فرهنگ سازی محیط زیست) 4- تغییر کتب درسی که همراه با تصاویر زیاد و نکته های کم باشد که این تغییرات در کتاب هدیه های آسمانی و علوم تجربی مشاهده می شود ولی بهتر است در سایر دروس هم لحاظ گردد. فراوانی مطالب بهتر است با شرایط کار جدید آموزگار هماهنگ گردد اگر آموزگار مجبور به انتقال اطلاعات باشد (مانند تاریخ و مدنی پنجم) نمی تواند به سایر وظایف برسد. 5- جمعیت زیاد کلاس ها و مرتب کردن کارها و ... را می توان با کمک یک اولیا که به طور نوبتی در طول سال در کلاس 30 نفری کمتر از 9 بار اتفاق می افتد مرتفع کرد. این کار را می توان با گروه بندی اولیا و انتخاب یک گروه در روز خاص هفته حل کرد به طور قطع مشکلات کار معلمین برای خانواده ها نمایان می شود. رابطه ی اولیای مدرسه و اولیه ی خانه نزدیک تر می شود و دانش آموز شاهد هماهنگی مدرسه و منزل می شود و دوگانگی فرهنگی کمتر نمود می کند. و یا الحمدالله مدارس پرجمعیت دستگاه رایانه دارند. معلم در زنگ تفریح کافی است کارهای قابل اسکن را در یک فایل مخصوص هر شاگرد نگهداری کند تا این صورت مشکل بایگانی کلاس هم حل شود و هنگام ارائه کار به خانواده ها با استخراج اطلاعات بر روی CD کار به منزل رفته و کمک بیشتری به خود ارزیابی می نماید. 6- در کلاس های چند پایه که می توان از شاگردان کلاس بالا کمک گرفت و مشکلات را به حداقل رساند البته در این مدارس مشکلات فراوان است ولی با تجمیع مدارس روستایی دیگر شاهد مدارس چند پایه نخواهیم بود. 7- برای آموزگارانی که ارزشیابی توصیفی انجام می دهند یک پاداش یا درصدی به حق شغل شان افزوده گردد تا حالت انگیزشی برای آنان پیدا کند
تعداد بازدید از این مطلب: 1076
موضوعات مرتبط: دانستنی ها , ,
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1


نویسنده : عبدالحسین زنده بودی
تاریخ : سه شنبه 2 مهر 1392
نظرات

در كشور ايران، تقسيم بندي كشور به صورت استاني است.
به عبارت ديگر ايران، متشكل از استان هاي متعددي است كه وقتي در كنار يكديگر قرار مي گيرند، كشور ايران را تشكيل مي دهند. هر استان، داراي بخش هاي كوچك تر ديگري نيز هست كه به آن شهر، شهرستان، بخش و روستا مي گويند. بر اساس آخرين تقسيمات كشوري، كشور ايران داراي۳۱ استان و ۲۶۸ شهرستان است.
استان هاي ايران به ترتيب حروف الفبا عبارتند از: آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، اصفهان، البرز، ایلام، بوشهر، تهران، چهارمحال و بختیاری، خراسان جنوبي، خراسان رضوی ،خراسان شمالی، خوزستان، زنجان، سمنان، سیستان و بلوچستان ، فارس، قزوین ، قم، کردستان، كرمان، كرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد، گلستان، گيلان، لرستان، مازنداران، مركزي، هرمزگان، همدان و يزد.



آذربایجان شرقی

استان آذربایجان شرقی، در شمال غرب کشور، بامساحتی برابر ۴۵ هزار و ۶۵۰ کیلومتر مربع، به طور تقریبی ۲/۸۱ درصد از وسعت کل کشور را به خود اختصاص داده که ازاین لحاظ، در بین استان های کشور در رتبه دهم قرار گرفته است. این استان از شمال به جمهوری‌آذربایجان و کشور ارمنستان،از غرب و جنوب غرب به استان آذربایجان غربی، از شرق به استان اردبیل و از جنوب به استان زنجان محدود می شود. مرکز استان آذربایجان شرقی، شهر تبریز است و از شهرهای مهم آن می توان به اهر، میانه، مرند و مراغه اشاره کرد.


آذربایجان غربی
استان آذربایجان غربی در شمال غرب ایران، با گستردگی ۳۷ هزار و ۵۹ کیلومتر مربع، حدود ۲۵/۲ درصد مساحت کل کشور را تشکیل می‌دهد که از این حیث در رتبه سیزدهم قرار دارد. این استان از شمال به جمهوری آذربایجان و کشور ترکیه، از غرب به کشورهای ترکیه و عراق، از شرق به استان آذربایجان شرقی و استان زنجان و از جنوب به استان کردستان محدود می شود. مرکز استان آذربایجان غربی، شهر تاریخی ارومیه است و از شهرهای مهم آن می توان بوکان، پیرانشهر، تکاب، خوی، سردشت، سلماس، میاندوآب، مهاباد و نقده را نام برد.

اردبیل

استان اردبیل در شمال غرب ایران، با مساحت ۱۸هزار کیلومتر مربع، به طور تقریبی ۱/۰۹ درصد از مساحت کل کشور را به خود اختصاص داده است. این استان از شمال به جمهوری آذربایجان، از غرب به استان آذربایجان شرقی، از شرق به استان گیلان وکوههای تالش و از جنوب به استان زنجان به صورت كشيده و طولي، در جهت شمال– جنوب محدود شده‌است. استان اردبیل به پیشنهاد دولت و تصویب مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۷۲ از استان آذربایجان شرقی جدا شد و به عنوان استانی مستقل، مشتمل بر شش شهرستان اردبیل، بیله سوار، پارس آباد، خلخال، گرمی و مشگین شهر در تقسیمات کشوری جای گرفت. در پی این تقسیمات، شهرستان تاریخی اردبیل، به عنوان مرکز استان انتخاب شد.



اصفهان

استان اصفهان با مساحتی حدود ۱۰۶ هزار و ۱۷۹ کیلومتر مربع یعنی حدود ۲۵/۶ درصد از مساحت کل کشور را در مرکز ایران به خود اختصاص داده است. این استان، از شمال به استان‌های مرکزی، قم و سمنان، ازجنوب به استان‌های فارس و کهگیلویه و بویراحمد؛ از غرب به استان‌های لرستان، خوزستان و چهارمحال و بختیاری و از شرق به استان یزد و خراسان محدود می شود.
شهر تاریخی اصفهان، مرکز استان اصفهان است که اکنون از نظر جمعیت در سطح کشور ، مقام سوم را دارد. از شهرهای مهم آن می توان،اردستان، تیران و کرون، دهاقان، خمینی شهر، خوانسار، خور و بیابانک، چادگان، سمیرم، شاهین شهر و میمه، شهرضا، فریدن، فریدون شهر، فلاورجان، کاشان، گلپایگان، لنجان، مبارکه، نایین، نجف آباد، نطنز را می توان نام برد.

 البرز

استان البرز با مساحت ۱۶۲ کیلومتر مربع در غرب تهران و جنوب دامنه رشته کوه البرز واقع شده است. این استان
از شمال با استان مازندران، از جنوب با استان مرکزی، از غرب با استان قزوین و از شرق با شهرستان تهران همسایه است. باید اضافه کرد که این استان در تقسیمات کشوری جزو سی و یکمین استان‌ ایران به شمارمی رود.
استان البرز هم‌اکنون مشتمل بر دو بخش است: بخش مرکزی که خود شامل ۶ دهستان به نام‌های نسا، آسارا، آدران، کمال آباد، گرمدره که از تونل کندوان تا ماهدشت است.
بخش اشتهارد که از احمدآباد شروع شده و تا مرادتپه ادامه دارد، اشتهارد دارای یک دهستان به نام پلنگ آباد یا رحمانیه است.



ایلام

استان ایلام در جنوب غربی ایران ، با مساحت ۲۰ هزار و ۱۳۳ کیلومتر مربع حدود ۱/۲ درصد از مساحت كل كشور را به خود اختصاص داده است. این استان از غرب با کشور عراق، از جنوب با استان خوزستان، از شرق با استان لرستان و از شمال با استان کرمانشاه همسایه‌است. مرکز استان ایلام، شهر ایلام است و شهرهای مهم آن عبارتند از: آبدانان، ایوان، دره شهر، دهلران، مهران.

بوشهر

 استان بوشهر با مساحتی حدود ۲۷ هزار و ۶۵۳ کیلومتر مربع در جنوب غرب کشور قرار دارد. این استان از شمال با استان خوزستان و قسمتی از کهکیلویه و بویراحمد، از جنوب با خلیج فارس و قسمتی از استان هرمزگان، از شرق با استان فارس و از غرب با خلیج فارس همسایه است. مرز دریایی این استان با خلیج فارس بیش از ششصد کیلومتر است. مرکز استان بوشهر، بندر بوشهر و از شهر های مهم آن می توان به اهرم، بندر دیلم، برازجان، بندر کنگان، بندر گناوه، بندر دیر و خور موج وعسلویه اشاره کرد.



تهران

استان تهران با وسعتی حدود ۱۸ هزار و ۹۰۹ کیلومتر مربع در شمال ایران و جنوب دامنه رشته کوه البرز- از آذربایجان تا خراسان با جهت غربی– شرقی - قرار دارد. این استان از شمال به استان مازندران، از جنوب به استان قم، از جنوب غربی به استان مرکزی، از غرب به استان البرز و از شرق به استان سمنان محدود می شود. مرکز استان تهران، شهر تهران است و از شهرهای مهم آن می توان دماوند، ورامین و ری را نام برد.


چهار محال و بختیاری

استان چهارمحال بختیاری با مساحت ۱۶ هزار و ۵۳۳ کیلو مترمربع در بخش مرکزی کوه های زاگرس قرار گرفته که از این حیث جزو بیست و دومین استان کشور محسوب می شود. این استان از شمال و شرق به استان اصفهان، از غرب به استان خوزستان، از جنوب به استان کهگیلویه و بویراحمد و از سمت شمال غربی به استان لرستان محدود است . مرکز استان چهار محال و بختیاری، شهرکرد است و از شهرهای مهم آن می توان به اردل، لردگان، بروجن و فارسان اشاره کرد.



خراسان جنوبی

استان خراسان جنوبی در شرق کشور با مساحتی حدود ۹۵ هزار و ۳۸۵ کیلومتر مربع واقع شده که از لحاظ وسعت، جزو هشتمین استان ایران به شمار می رود. این استان از شمال با استان خراسان رضوی، از غرب با استان یزد، از شرق با کشور افغانستان، از جنوب با استان سیستان و بلوچستان و از جنوب غربی با استان کرمان همسایه است مرکز استان خراسان جنوبی، شهر بیرجند است و از شهرهای مهم آن می توان؛ قاینات، درمیان، سرایان، سربیشه و نهبندان را نام برد.



خراسان رضوی

 استان خراسان رضوی در شمال شرق ایران با مساحتی حدود ۱۴۴ هزار و ۶۸۱ کیلومتر مربع ، جزو چهارمین استان بزرگ کشور محسوب می شود. این استان از شمال و شمال شرق با ترکمنستان، از غرب با استان های خراسان شمالی و سمنان، از جنوب با استان های خراسان جنوبی و یزد و از شرق با کشور افغانستان همسایه است. مرکز استان خراسان رضوی شهر مقدس مشهد است و از شهرهای مهم آن می توان تربت جام، تایباد، سبزوار، سرخس، فردوس، قوچان، کاشمر و نیشابور را نام برد.



خراسان شمالی

استان خراسان شمالی در شمال شرق کشور با مساحتی حدود ۲۸ هزار و ۴۳۴ کیلومتر مربع، جزو پانزدهمین استان ایران محسوب می شود. این استان از شمال با کشور ترکمنستان، از شرق و جنوب با استان خراسان رضوی،از غرب با استان گلستان و از جنوب غربی با استان سمنان همسایه است. مرکز استان خراسان شمالی، شهر بجنورد است و از شهرهای مهم آن می توان شیروان، اسفراین، مانه، سملقان، جاجروم و فاروج را نام برد.

 خوزستان

استان خوزستان در جنوب غرب ایران با مساحتی حدود ۶۴ هزار و ۲۳۶ کیلومتر مربع در کنار خلیج فارس و اروندرود- شط العرب - قرار دارد. این استان از شمال به استان لرستان، از شمال شرق و شرق به استان های چهار محال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد، از شمال غرب به استان ایلام، از جنوب به خلیج فارس و از غرب به کشور عراق محدود می‌شود. مرکز استان خوزستان، شهر اهواز است و از شهرهای مهم آن می توان؛ آبادان، اندیمشک، ایذه، باغ ملک، بندر ماهشهر، بهبهان، دزفول، رامهرمز، سوسنگرد، شادگان، شوش، شوشتر، مسجد سلیمان نام برد.



زنجان

استان زنجان که از آن به عنوان فلات زنجان نيز نام برده می شود در قسمت مرکزی و شمال غرب کشور، با وسعت حدود ۲۲ هزار و ۱۶۴ کيلومتر مربع یعنی حدود ۱/۳۴ درصد از مساحت کل کشور، واقع شده است. اين استان از شمال به شهرستان خلخال و شهرستان رودبار، از شمال شرقی به استان گیلان، از شرق به استان قزوين، از جنوب به استان همدان، از جنوب غربی به شهرستان بيجار ، از غرب به شهرستان تکاب و از شمال غرب به شهرستان های ميانه و هشترود محدود می شود. مرکز این استان، شهر زنجان و شهرهای مهم آن عبارتند از: ابهر، ایجرود، خرمدره ، خدابنده، طارم و ماهنشان.


سمنان

استان سمنان با مساحتی برابر ۹۸ هزار و ۵۱۵ کیلومتر مربع، یعنی حدود ۵/۸ درصد از وسعت کل کشور را به خود اختصاص داده است که ازاین لحاظ در سطح کشور دارای رتبه ششم است. این استان از شمال با استان‌های خراسان شمالی، گلستان و مازندران، از جنوب با استان‌های یزد و اصفهان، از شرق با استان خراسان رضوی و از غرب با استان‌های تهران و قم همسایه است. مرکز استان سمنان، شهر سمنان است و از شهرهای مهم آن می توان به دامغان، شاهرود و گرمسار اشاره کرد.


سیستان و بلوچستان

استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرق ایران با مساحتی حدود ۱۸۷هزار و ۵۰۲ کیلومتر مربع، بیش از ۱۱ درصد از وسعت کشور را به خود اختصاص داده که از این لحاظ به عنوان پهناورترین استان ایران به شمار می آید. این استان ، از شرق با کشورهای پاکستان و افغانستان، از جنوب با دریای عمان، از شمال و شمال غرب با استان خراسان و از غرب با استان های کرمان و هرمزگان همجوار است. بد نیست اضافه کنیم که مرز مشترک استان سیستان و بلوچستان با کشور پاکستان ۹۰۰ کیلومتر، با کشور افغانستان ۳۰۰ کیلومتر و با دریای عمان به طور تقریبی ۲۷۰ کیلومتر است . مرکز استان، شهر زهدان است و شهرهای مهم آن عبارتند از: ایرانشهر، چابهار، خاش، زابل، سراوان، نیک شهر.


فارس

استان فارس در بخش جنوبی کشور با مساحتی حدود ۱۳۳ هزار کیلومتر مربع، به طور تقریبی ۱/۸ درصد از وسعت کشور را به خود اختصاص داده است که از این لحاظ پنجمین استان بزرگ ایران محسوب می شود. این استان از شمال به استان اصفهان، از شمال‌شرق به استان یزد، از جنوب به استان هرمزگان، از غرب و جنوب غرب به استان بوشهر و از شمال‌غرب به استان کهگیلویه و بویراحمد محدود می شود.
مرکز استان فارس، شهر شیراز است و از شهرهای مهم آن می توان شهرهای مرودشت، کازرون، جهرم و فسا را نام برد.


قزوین

استان قزوین در شمال غربی ایران با مساحتی حدود ۱۵ هزار و ۸۲۱ کیلومتر مربع به طور تقریبی ۱درصد از وسعت کشور را به خود اختصاص داده است. این استان از شمال به استان های گیلان و مازندران، از جنوب به استان مرکزی، از غرب به استان های زنجان و همدان و از شرق به استان تهران محدود می شود.
مرکز استان قزوین ، شهر قزوین است و شهرهای مهم آن عبارتند از : آبیک ، بویین زهرا ، تاکستان و الوند.

قم

استان قم در مرکز کشور ، با مساحتی معادل ۱۴ هزار و ۶۳۱ کیلومتر مربع واقع شده است. این استان از شمال با استان تهران، از شرق با استان سمنان، از جنوب با استان اصفهان و از غرب با استان مرکزی همسایه است. مرکز استان قم، شهر قم است که مهم ترین شهر این استان نیز به شمار می آید.



کردستان

استان کردستان با مساحتی حدود ۲۸ هزار و ۲۳۵ کیلومتر مربع در غرب ایران ، قرار دارد. این استان از شمال با استان‌های آذربایجان غربی و زنجان، از شرق با استان های همدان و زنجان، از جنوب با استان کرمانشاه و از غرب با کشور عراق همسایه است. مرکز استان کردستان، شهر سنندج است و از شهرهای مهم آن می توان به بانه، بیجار، دیواندره، سقز، قروه، کامیاران و مریوان اشاره کرد.

کرمان

استان کرمان، در جنوب شرقی ایران، با مساحتی حدود ۱۸۰ هزار و۷۲۶ کیلومتر مربع در واقع ۱۱ درصد از خاک کشور را به خود اختصاص داده است که از این لحاظ، پس از استان خراسان ، دومین استان پهناور کشور محسوب می شود.
مرکز استان کرمان، شهر تاریخی کرمان است و مهم ترین شهرهای آن عبارتند از: بافت، بردسیر، بم، جیرفت، رفسنجان، زرند، سیرجان، شهربابک، کهنوج.



کرمانشاه

استان کرمانشاه در غرب ایران، با مساحتی حدود ۲۴ هزار و ۴۳۴ کیلومتر مربع واقع شده‌است. این استان از شمال به استان کردستان، از جنوب به استان های لرستان و ایلام، از شرق به استان همدان و از غرب به کشور عراق محدود می شود. مرکز استان کرمانشاه، شهر کرمانشاه است و شهرهای مهم این استان عبارتند از: اسلام آباد غرب، پاوه، جوانرود، سرپل ذهاب، سنقر، صحنه، قصر شیرین، کنگاور، گیلان غرب، هریس.



کهگیلویه و بویراحمد

استان کهگیلویه و بویر احمد ، با مساحتی حدود ۱۶ هزار و ۲۶۴ کیلومتر مربع در جنوب غرب ایران قرار گرفته است. این استان از شمال با استان چهار محال و بختيارى، از جنوب با استان‌هاى فارس و بوشهر، از شرق با استان‌هاى اصفهان و فارس و از غرب با استان خوزستان همسايه است. مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد، شهر یاسوج است و شهرهای مهم آن عبارتند از: دنا، بهمئی، کهگیلویه یا دهدشت و گچساران.


گلستان

استان گلستان با مساحتی حدود ۲۲ هزار کیلومتر مربع در شمال ایران واقع شده است. این استان از شمال به جمهوری ترکمنستان، از جنوب به استان سمنان، از شرق به استان خراسان و از غرب به استان مازندران و دریای خزر محدود می شود. مرکز استان گلستان، شهر گرگان است و مهم ترین شهرهای آن عبارتند از: بندر ترکمن، بندر گز، علی آباد، کردکوی، مینودشت و گنبد کاووس.

گیلان

استان گیلان با مساحتی حدود ۱۴ هزار و ۷۱۱ کیلومتر مربع در میان رشته کوههای البرز و تالش در شمال ایران جای گرفته است. این استان به واحد جغرافیایی جنوب دریای خزر تعلق دارد و با استان های اردبیل در غرب، مازندران در شرق، زنجان در جنوب و در شمال با کشور آذربایجان و دریای خزر همسایه است. مرکز استان گیلان ، شهر رشت است و شهرهای مهم آن عبارتند از: آستارا، آستانه اشرفیه، بندر انزلی، رودبار، رودسر، شفت، صومعه سرا، فومن، لاهیجان، لنگرود و هشتپر.

لرستان

استان لرستان با وسعت حدود ۲۸ هزار و ۵۵۹ کیلومتر مربع در غرب ایران قرار گرفته است. این استان، از شمال به استان‌های مرکزی و همدان، از جنوب به استان خوزستان، از شرق به استان اصفهان واز غرب به استان‌های کرمانشاه و ایلام محدود می شود. مرکز استان لرستان، شهر خرم آباد است و از شهرهای مهم آن می توان؛ ازنا، الیگودرز، بروجرد، پلدختر، دورود و کوهدشت را نام برد.


مازندران

استان مازندران با مساحتی حدود ۲۴ هزار کیلومتر مربع در شمال ایران و در کرانه دریای خزر واقع شده است. این استان از شمال با دریای خزر، از جنوب با استان های تهران و سمنان، از غرب با استان گیلان و از شرق با استان گلستان همسایه است. مرکز استان مازندران، شهرستان ساری است و شهرهای مهم آن عبارتند از: آمل، بابل، بهشهر، تنکابن، چالوس، رامسر، قائم شهر ، محمود آباد، نکا، نور و علمده و نوشهر.

مرکزی

استان مرکزی در مرکز ایران با مساحتی حدود ۲۹ هزار و 530 کیلومتر مربع ، به طور تقریبی ۱/۸۲ درصد واقع شده است. این استان از شمال به استان‌های تهران و قزوین، از غرب به استان همدان، از جنوب به استان‌های لرستان و اصفهان و از شرق به استان‌های تهران، قم و اصفهان محدود می شود. مرکز استان مرکزی، شهر اراک است. شهرهای مهم آن عبارتند از: آستانه، آشتیان، اراک، تفرش، خمین، دلیجان، ساوه، شازند، فراهان و محلات.

هرمزگان

استان هرمزگان، جنوبی ترین استان ایران، در ساحل خلیج فارس و دریای عمان با مساحتی حدود ۶۸ هزار و ۴۷۶ کیلومتر مربع قرار دارد. این استان از شمال و شمال شرق با استان کرمان، از شمال غرب و غرب با استان های فارس و بوشهر و از شرق با استان سیستان و بلوچستان همسایه بوده و جنوب آن را آبهای گرم خلیج فارس و دریای عمان به صورت نواری به طول تقریبی ۹۰۰ کیلومتر در بر گرفته است. مرکز استان هرمزگان، بندر عباس است و از شهرهای مهم آن می توان به: ابوموسی، بندر جاسک، بندر لنگه، حاجی آباد، رودان یا دهبارز، قشم، کیش، میناب، تنب بزرگ و تنب کوچک اشاره کرد.

همدان

استان همدان با مساحتی حدود ۲۰ هزار و ۱۷۲ کیلومتر مربع، جزو استان های غربی کشور محسوب می شود. این استان از شمال با استان‌های زنجان و قزوین، از جنوب با استان لرستان، از شرق با استان مرکزی و از غرب با استان‌های کردستان و کرمانشاه همسایه است. مرکز استان همدان، شهر همدان است و شهرهای مهم آن عبارتند از: اسدآباد، بهار، تویسرکان، رزن، کبودرآهنگ، ملایر و نهاوند.

یزد

استان يزد درقسمت مركزي فلات ايران و در حاشيه ي دشت هاي كوير لوت ، با مساحتی حدود ۱۳۱ هزار و ۵۵۱ كيلومتر مربع ، چهارمين استان وسيع كشور محسوب می شود . این استان از شمال غرب با استان سمنان، از غرب با استان اصفهان، از جنوب غرب با استان فارس، از شرق با استان خراسان شمالی، از شمال شرق با استان خراسان رضوي و از شرق و جنوب شرق با استان كرمان همسايه است. مرکز استان یزد، شهر یزد است و شهرهای مهم آن عبارتند از: ابرکوه، اردکان، بافق، تفت، مهریز و میبد.

تعداد بازدید از این مطلب: 941
موضوعات مرتبط: دانستنی ها , ,
|
امتیاز مطلب : 13
|
تعداد امتیازدهندگان : 4
|
مجموع امتیاز : 4


تعداد صفحات : 1
صفحه قبل 1 صفحه بعد


به وبلاگ من خوش آمدید عبدالحسین زنده بودی آموزگار کلاس ششم دبستان شهدای بسیج شهرستان بوشهروکارشناس ارشد برنامه ریزی آموزشی سرگروه آموزشی استان ومدرس دوره های آموزش ضمن خدمت


عضو شوید


نام کاربری
رمز عبور

فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

نام کاربری
رمز عبور
تکرار رمز
ایمیل
کد تصویری
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود